جملاتی زیبا از گابریل گارسیا مارکز . شاید هر کدام از ما در زندگی به این نکات رسیده باشیم یا حتی مخالف این جملات باشیم . من که خیلی لذت بردم ، شما چطور؟
دوستت دارم نه به خاطر شخصیت تو ،بلکه به خاطر شخصیتی که من هنگام با تو بودن پیدا می کنم .
اگر کسی تو را آن طور که می خواهی دوست ندارد،به این معنی نیست که تو را با تمام وجود دوست ندارد .
هیچ کس لیاقت اشکهای تو را ندارد و کسی که چنین ارزشی دارد باعث اشک ریختن تو نمی شود .
بدترین شکل دلتنگی برای کسی، آن است که در کنار او باشی و بدانی که هرگز به او نخواهی رسید.
هرگز لبخند را ترک نکن ، حتی وقتی ناراحتی، چون هر کس امکان دارد عاشق لبخند تو شود.
تو ممکن است در تمام دنیا فقط یک نفر باشی،ولی برای بعضی افراد تمام دنیا هستی .
هرگز وقتت را با کسی که حاضر نیست وقتش را با تو بگذراند، نگذران .
شاید خدا خواسته است که ابتدا بسیاری افراد نامناسب را بشناسی و سپس افراد مناسب را، به این ترتیب وقتی او را یافتی بهتر می توانی شکر گزار باشی.
به چیزی که گذشت غم مخور، به آنچه پس از آن آمد لبخند بزن .
همیشه افرادی هستند که تو را می آزارند، با این حال همواره به دیگران اعتماد کن و فقط مواظب باش به کسی که تو را آزرده ، دوباره اعتماد نکنی .
خود را به فرد بهتری تبدیل کن و مطمئن باش که خود را می شناسی و انتظار داشته باشی او ترا بشناسد .
زیاده از حد خود را تحت فشار نگذار . بهترین چیزها در زمانی اتفاق می افتد که انتظارش را نداری.
چطور بود؟
وبلاگ من هم یک ساله شد . یک سال قبل به عشق زمزمه های همیشگی دلم و در اوج تنهایی این ستون را راه انداختم . نیت کرده بودم از خودم، از تجربیاتم و از عشق بگویم . از شعر و اهلش بنویسم. از سیاست و کشورم ، از زندگی و شادی بگویم ولی مشکلات زندگی نگذاشت به نیتم عمل کنم و نتیجه این شد که خودم شدم اولین منتقد این وبلاگ .
برای سال جدید میخواهم شروعی دوباره داشته باشم درست مثل زندگیم .
تا شروع تابستان بعدی دوازده ماه وقت دارم که به فرم مطلوب برسم و تنها امید من بعد از خدا شما هستید . دوستانی که مشوق و راهنمای من خواهند بود.
ممنون تک تک شما و نیازمند محبت شما.